22 Februari: Eten en familie

Daar zit ik dan. De laatste blog vanuit Thailand (voor nu). Er stonden nog een paar laatste bezoekjes gepland. De rode draad van vandaag was in eerste instantie 'aanraders van onze Youtube helden'. Maar er was een twist (ooeehh, spanneeeend!). Zoals de meeste van jullie weten, doen wij graag inspiratie op over eten, koken en reizen op Youtube. En twee van onze vaste kanalen in de categorie Thailand zijn Mark Wiens en Chris van Retired Working for You. Ik zal verderop in mijn verhaaltje een linkje verstoppen van een relevant filmpje van ze. Omdat de locaties die we vandaag bezoeken niet bepaald in de buurt liggen (Bangkok is megagroot, zo groot als de provincie Utrecht), kopen we een dagkaart voor de BTS (de metro in de lucht). Dat kost ons welgeteld 4 euro per persoon, dus waarom zou je nog lopen. 

We komen aan in de buurt van locatie 1. Onderweg verbaas ik me wederom over de spaghetti bolognese die ze hier elektrotechniek noemen. Bovenstaande foto doet een beetje denken aan een proefwerk waar je net te weinig voor gedaan hebt. Je weet wat het doet en dat het werkt, maar je kan er zelf net niets mee. Ik laat me verder niet te veel afleiden door de constante dreiging op stekeltjeshaar en we gaan op zoek naar 'the Famous Pad Krapao Lady'. Volgens onze Youtube held Chris is dit de beste Pad Krapao die je kan hebben. De Pad Krapao Lady houdt zich schuil in een lokaal marktje in een loods waar je in Nederland je suikerbieten nog niet zou bewaren. Gek genoeg is dat hier vaak een teken van heel lekker eten. In dit filmpje zie je Ruam Sab Market, de markt waar we zijn gaan eten, en Chris die je er alles over verteld!

We bestellen Pad Krapao Kai, geroerbakte kip met Thaise basilicum, rijst en een gebakken ei. Dit is een typisch lunchgerecht omdat het lekker is en supersnel klaar is. Je kunt het qua gemak vergelijken met een patatje mayo in Nederland of Fish and Chips in Engeland. Het is ook nog eens spotgoedkoop. Wij betaalden €1,50 voor dit bord eten. Het oordeel? Superlekker! Het is smaakvol, het is pittig genoeg zonder dat je mond in de fik staat en je kunt het zelf nog wat pimpen met gebakken uitjes, vissaus of chilivlokken. Zo vies als de suikerbietenloods er uit zag, zo goed smaakte het. Als dat maar goed gaat!

Na ons ontbijtje lopen we toch nog een klein rondje. Vlakbij zit namelijk een van de modernste winkelcentra van Bangkok, Terminal 21. Dit winkelcentrum is volledig in vliegveld thema, inclusief de metaaldetectorpoortjes bij de ingang. Het gebouw telt 6 of 7 verdiepingen, een bioscoop en een enorme hal waar je van alles en nog wat aan eten kunt krijgen. Het beslaat een verdieping zo groot dat een Albert Heijn XL er verlegen van wordt. 

We nemen de luchttrein naar het winkelcentrum waar we eerder deze week ook zijn gaan shoppen en lopen nog eens een rondje voor wat kleine souvenirs en spulletjes. Dan is het tijd om naar de volgende locatie te gaan. Waar ik de Pad Krapao Lady op de lijst heb gezet, heeft Maz deze locatie voorgesteld. Zij is erg fan van Mark Wiens waar ik hem nogal irritant vind vanwege zijn eindeloze optimisme en overdreven bekken bij elke hap eten (de eerste keer is grappig, maar je kunt niet iedere keer dat je een hap neemt doen alsof je bevredigd wordt). Desalniettemin ben ik nieuwsgierig want de beste man heeft zijn eigen Pad Krapao restaurant geopend, Phed Mark (vrij vertaald: Spicy Mark). 

Wij zijn niet de enige die nieuwsgierig zijn. In dit kleine restaurantje, waar zo'n 15 mensen kunnen zitten, is er nog precies plek voor ons tweeën. We bestellen twee soorten Pad Krapao (met varkensvlees en met buffelvlees) en bestellen nummer 3: 'less spicy' (1 is nul pittig en 5 is spijt-dat-je-bestaat-pittig). Vol verwachting gaan we zitten aan een grote tafel, tegenover 3 meiden. En we krijgen met de minuut de neiging om ze stuk voor stuk een corrigerende tik te geven met mijn maat 46 sneaker. Twee van hen zit namelijk te smakken met mond open. De helft van hun maaltijd lag ook verspreid over tafel en ik denk dat je snapt waarom. De derde van de dames zat zo ongegeneerd te schrokken dat ik het beeld van een varkentje kreeg dat een week niet gegeten had. Gelukkig duurde het niet lang voordat zij vertrokken en wij onze bordjes kregen. De geur van verse Pad Krapao deed mijn maag weer knorren en de onsmakelijke dames snel vergeten. 

Hoewel wij level 3 'less spicy' hadden besteld, moet ik zeggen dat ik flink water heb gedronken tijdens het eten en dat zelfs Maz een paar zweetdruppels ontwikkelde op haar voorhoofd. Dat neemt niet weg dat het ontzettend lekker was. Er zat immens veel smaak aan het gerecht. Het buffelvlees gaf een hele unieke, kruidige smaak en het gebakken eendenei was als een kers op de taart. het was 3 keer zo duur als de eerste, maar dat was het qua smaak en portie ook zeker waard. Zelfs het feit dat mijn hele bek nog 45 minuten in de brand stond na het eten maakte niet uit. 

Met volle buikjes keren we terug naar het hotel. Wij nemen ons voor om even uit te rusten en vanavond misschien nog een hapje te eten bij een straatrestaurantje waar beide Youtubers samen nog hebben gegeten. Dit blijkt namelijk 100 meter van ons hotel te zitten. Iemand heeft echter een ander idee. Ik heb nauwelijks mijn zwembroek over mijn billen getrokken of Maz krijgt een berichtje van haar oom: 'Hebben jullie al plannen vanavond, anders willen we graag samen uit eten gaan.' Tjaa, op zo'n moment kun je moeilijk nee zeggen natuurlijk.

Amper bijgekomen van al het eten van vandaag stappen we weer gezellig in de luchttrein. Onderweg valt het me op dat veel van de stations klinken als namen van een Kung Fu film (zeg maar eens hardop Wu Tha Tha!). Bij het eindstation van de luchttrein worden wij opgewacht door oom, tante, neefje en oma in de auto. Ik weet niet wat wij moeilijk doen, maar je kunt prima met z'n 6 in een oude Honda sedan. We gaan naar het restaurant waar Maz een paar jaar geleden nog haar 18e verjaardag heeft gevierd. We zitten nog amper, of we worden door 3 mensen bediend. Er komt drinken, menukaarten, een stormvloed van vragen in het Thais en ik hou het allemaal niet meer bij. Nog half aan het bijkomen van de enorme slagkracht en efficiëntie van de Thaise bediening ligt er ineens een tafel vol eten voor onze neuzen. 

We beginnen te eten, te praten, ik leer het Thaise woord voor bosui (en ben het al weer vergeten) en een achterneef van Maz krijgt een basislesje Nederlands. De rollende rrrrrr blijkt bijzonder moeilijk en de 'rl' als in 'Jarl' blijkt volstrekt onmogelijk voor de Thaise tongval. We sluiten een compromis en mijn naam is nu: Jareau, ik keur het goed. We laten foto's van een besneeuwd Delft zien en een van de tantes valt bijna van haar stoel als ze hoort dat het voor de kerst nog -10 graden Celsius was bij ons. Voor we het weten zijn er meer dan 10 schalen eten verslagen en zit iedereen vol en voldaan na te genieten. Misschien ook het sentiment van de laatste dag, maar dit was toch misschien wel de beste maaltijd van de hele reis!

Na het eten zetten we oma thuis af, het is bedtijd voor haar, en ook wij vinden het niet erg dat we bijtijds weer in het hotel zijn. Morgen brengt een taxi ons naar het vliegveld en om 12 uur hier (6 uur bij jullie) stijgen wij op en komen als het goed is rond 19.30 Nederlands tijd aan op Schiphol. Je kunt hier eventueel onze vlucht volgen. 

Tot morgen in Nederland!