10 Februari: Masterchef Thailand

Een dag waar ik erg naar uit heb gekeken! Ik werd wakker en ik had er zin in, een kookles in Thailand. We hadden een kookcursus van een halve dag geboekt bij de Smiley Organic Farm Thai Cooking Class (of iets dergelijks). We werden uitgeslapen wakker en zaten op tijd in de lobby van het hotel te wachten om opgehaald te worden. Iets over 8 uur reed een busje voor om ons naar een biologische boerderij net buiten de stad te brengen. Dit maal hadden we niet het geluk van een privé tour. Integendeel, wij deelden de bus met een Frans koppel en een 8-koppige meidengroep uit Ierland dat duidelijk nog moest leren hoe het echte leven werkt, ze waren een jaar of 18 tot 20 en hadden naar de verhalen beperkte levenservaring (en wie ben ik om daar over te oordelen).  

We werden hartelijk en enthousiast ontvangen door onze docent, Cici. Zij vertelde dat we niet alleen zouden koken samen, maar ook een lokale markt gingen bezoeken onderweg naar de boerderij. In theorie helemaal leuk natuurlijk, maar.... in de praktijk kwam de eerste domper toen wij arriveerden op de markt. Het kan haast niet anders of de halve markt was in de steigers omdat bijna de helft van de loods werd gerenoveerd, net jammer.. 

Wij lieten ons hier zeker niet door tegen houden (kon ook niet want we moesten nog de hele ochtend), en volgde vol verwachting onze gids. Zij vertelde ons over de verschillende producten op deze markt. De gids bleek al snel een interessante combinatie te zijn tussen een kleuterjuf en een instructeur uit het leger. De kennis inhoudelijk was kinderlijk eenvoudig. Mijn beste vriend Ruben heeft de zelfde cursus gevolgd en gaf de interpretatie van de docent als volgt: 'Kijk, dit is galangal. Dat is geen gember, oké? Idiote westerlingen!' Nou dat sentiment was de rode draad van tenminste de eerste 75% van onze ochtend. Wij werden op een tamelijk infantiele wijze onderwezen in de verschillende kruiden in de Thaise keuken (ik weet heus wel hoe een chili er uit ziet en hoe basilicum groeit...) en er moest ten minste 5 keer voorgedaan worden hoe het gasfornuis werkt voordat de beste dame genoeg vertrouwen had in ons 'westerse dommelingen'. 

Na een rondleiding door de moestuin en de uitleg over het campingpitje mochten we dan gelukkig toch beginnen te kokkerellen. Nog even werd uitgelegd hoe een mes werkt en hoe je moet snijden, en net toen ik dacht dat ik de moed verloren had kwam er tempo in. Binnen 20 minuten hadden we een roerbakgerecht en een loempia gemaakt. Nadat we onze eigen creatie als lunch hadden verorberd, hebben we binnen no-time een curry pasta, curry én soep in elkaar gedraaid. Je mocht zelf kiezen, dus Maz en ik hebben tactisch verschillende gerechten gekozen en wat we niet op kregen mee naar het hotel genomen. Ik heb geleerd hoe je van een simpele rode curry een panang curry kan maken (niet doorvertellen maar het enige verschil zijn gestampte pinda's, ssssstt!) en Maz was erg blij om te leren hoe ze een groene curry daadwerkelijk groen moet maken in plaats van bruin. Al met al dus geen verloren dag. En die Ierse groep kakelende dames? Die zorgden door de dag heen voor vermaak in de vorm van onkunde en domme opmerkingen:). Ik genoot vooral van het moment dat hun 'baby-milde-curry' zorgde voor rode hoofden, gekuch en aanstelleritus over de pittigheid. Erg fijn om een keer niet de lafaard te zijn die om extra water moet vragen om zijn bek te blussen. 

Zoals je begrijpt moesten wij bij terugkomst even bijkomen van deze enerverende ochtend en dat hebben we nonchalant gedaan aan de rand van het zwembad. Ik heb daar mijn offline verhaal geschreven (ja, ik hou ook een offline 'blog' bij en die is een stuk minder genuanceerd ;-)) en we hebben lekker een boekje gelezen (op de e-reader, dankjewel Oma!). Ook raakten we gezellig aan de praat met een dame die de reis van haar leven aan het maken is. Ze is al bijna een half jaar onderweg in haar eentje en komt toevallig ook uit Delft! We hebben met haar een superleuk gesprek gehad over Thailand, reizen, Delft, vanalles en nogwat! 

We hebben 's avonds de curry, die we niet op kregen tijdens de kookles, lekker opgepeuzeld. We hadden er immers voor betaald en we zijn en blijven Nederlanders ;-). Vervolgens zijn we de stad ingegaan om Chiang Mai by Night te ontdekken. We zijn gestrand bij een hippe Jazzclub aan de rand van het centrum waar het zo druk was dat mensen daadwerkelijk het terras, de stoep én de eerste rijbaan van de weg in beslag namen om te kunnen luisteren naar de geluiden van de fusion jazz die gespeeld werd, zie hier de video.  

Onderweg terug naar het hotel kreeg ik een beetje trek en heb ik een saté gehaald op een iets te hippe markt. Volgens Maz ben ik echter volledig afgezet, want 10 saté stokjes voor 100 Baht, da's niet oké (100 Baht = €2,75). Ik vond dit een zeer schappelijke deal, maar schijnbaar is dit soort voor voor een euro te krijgen. Zo leer je zelfs op het eind van de avond nog iets nieuws. 

Al met al een bewogen dag met veel lekker eten en een goede dosis 'afknaps'.