4 Februari, Ayutthaya

In tegenstelling tot afgelopen nachten hebben we beide niet zo goed geslapen vannacht. Waren we niet moe genoeg? Waren we gespannen? Waren we oververhit? Geen idee, we zullen het nooit weten. We sliepen uiteindelijk rond 1 uur  en moesten om 6 uur al weer wakker worden. Want, zoals ik gisteren al zei, nam Surin (de oom van Maz) ons mee naar Ayutthaya. Ayutthaya was vroeger de hoofdstad van Thailand, maar dat is Bangkok geworden vanwege het groeipotentieel, vandaar dat wij nu steeds zo'n ***-eind mogen lopen :p. 

Surin en zijn vrouw haalde ons op en we begonnen aan een roadtrip van ongeveer 1,5 uur. Ik heb een aantal aantekeningen gemaakt in mijn telefoon, want de hoeveelheid bizarre dingen onderweg was niet bij te houden. Ten eerste is het heel normaal om rond 8 uur 's ochtends te BBQ'en op de vluchtstrook van de snelweg en kun je als wielrenner je lol niet op, op de linkerbaan.. Verder is de berm bezaaid met gammele schuurtjes en overkappingen die lijken alsof ze bij de eerste de beste regenbouw bij de buren staan, iets waar ik als civieler ook een beetje nerveus van wordt. 

Na 1,5 uur rijden kwamen we aan bij bestemming 1 van 7 (ik ben bang dat ik ze niet allemaal ga behandelen). De eerste stop was de tempel van een enorme gouden Buddha. In totaal zo'n 10 meter breed en 18 meter hoog. Dit was vooralsnog de eerste tempel die niet toeristisch, maar juist heel local was. Jawel, Maz en Jarl die lekker chillen met de locals (Ja duhh, je was op pad met locals..). Enfin, een hele toffe ervaring, zeker vergeleken met de drukte en irritaties van gisteren. Overigens was er genoeg om je aan te irriteren op de tweede locatie. We kwamen aan bij een 'lokale markt' die er uit zag alsof die gerund werd door een criminele bende die 300 baht (10 euro) voor een schrale kom noedels durfde te vragen. Ook kon je 'gezellig op een olifant een ritje maken'. Die arme beesten... Gelukkig waren we daar snel weer weg zonder de trieste boel te hoeven financieren. 

Dan weer tijd voor leuke dingen. Iets wat ik 'wel geinig' vind, maar waar je Maz mee wakker kan maken zo leuk als ze het vind: Oude meuk! Een antiekwinkel? Nee, oude stapels stenen, tempels die de tand des tijds niet hebben doorstaan of door buurlanden zijn verwoest. Dit is overigens iets waar Ayutthaya om bekend staat. De hele stad is bezaaid met wat er over is van tempels, paleizen, pagodes, noem het maar op. Wij hebben een aantal van de grootste en bekendste stenenstapels bezocht in de brandende hitte (Surin durfde echter te beweren dat het wel meeviel, het was nog niet eens zomer joh). Bij een van de tempels was nog iets anders bijzonders te zien. Het hoofd van een Buddha die door een boom heen groeit, een soort kiekeboe die waarschijnlijk jaaaaaaren heeft geduurd (dat is nog eens geduldig spelletjes spelen). 

Een van de andere grappige onderdelen bij een tempel was een plek gewijd aan een (oud) koning van Thailand. Deze koning hield ontzettend van kippen en heeft dus een voltallige kippentuin aangelegd. En je kunt daar een kip kopen van 10cm tot 2,5 meter en die in zijn tuin plaatsen om vervolgens een wens te doen. Hoe groter de kip, hoe groter de kans dat je wens uitkomt. Voor de duidelijkheid, het waren beelden van kippen en godzijdank geen echte kippen van 2,5 meter hoog. 

Ik kan nog wel meer vertellen over de oude stenen in de zon, maar kijk vooral even naar de foto's! Want na alle pret in Ayutthaya stond er nog 1 ander speciaal bezoek op het programma. We zijn langsgeweest bij de oma van Maz: Kun Yaai. Deze absolute schat van een vrouw wachtte ons op bij de poort van haar huis, nodigde ons uit bij haar thuis en leefde helemaal op bij het zien van Maz en de stroopwafels die ze had meegenomen. We zouden kort even langsgaan om hoi te zeggen en bleven uiteindelijk hangen omdat de familie er op stond dat we bleven eten (en drinken, ik mocht geen nee zeggen tegen de glaasjes whiskey die me werden aangeboden). Overigens was dit de beste maaltijd tot nu toe, wat misschien niet gek is, want again Jarl, je was de hele dag op pad en in huis met locals!

Om als dat nog niet vrolijk genoeg was, heb ik nog een uitsmijter om het verhaal van vandaag te eindigen: